Deel 35: Hoi An 0803 – 0807

We wisten het niet, maar Hoi An is een belangrijke stad in de zeevarende en de hele maritieme geschiedenis waarbij China, India en Arabische landen tussen de Pacific Oceaan en de Indische Oceaan in de afgelopen 2500 jaar een belangrijke rol speelden. Het was een ideale plaats om vers water in te nemen en om de juiste moesson winden af te wachten. Het was belangrijk in het Champa Koninkrijk dat zich uitstrekte van India tot Indo-China. Nog te zien aan My Son, een enorm tempel complex binnen het koninkrijk. Het was verder in de 16e tot 19e eeuw een belangrijke haven voor China, maar ook voor de Portugezen, de Spanjaarden en de Nederlanders. De oude stad is tijdens de Amerika-Vietnam oorlog bombardementen bespaard gebleven van bombardementen en -is in redelijke gave toestand. Het valt ook onder de UNSECO world heritage plaatsen.

Dag een
Het is warm en we gaan de tweede deel van de middag de oude stad verkennen, prachtige vrij nauwe straatjes, de gehele oude stad is auto vrij.

We lopen rond, verkennen de stad een beetje, maken ons vertrouwt met de omgeving, drinken wat koffie en gaan via de ruw stenen straatjes naar het waterfront van de rivier.

Mooi, we zijn warm en gaan even afkoelen op de kamer, het hotel ligt 4 à 500 meter van de oude stad. De zon staat nu in de middag loodrecht boven ons, Hoi An ligt op 15graden55’ en de zon staat op 16 graden.
In de avond gaan we opnieuw naar de rivier en vinden het in de Lonely Planet aangegeven restaurant Hoi An Hai San seafood restaurant, dat enerzijds de Vietnamese keuken volgt en anderzijds een klein beetje in touch blijft met Zweden, want de eigenaar is een Zweed, die hier inmiddels al allang is. We nemen een zeer goede seafood dish. Alles is de vorige nacht cq vanochtend gevangen. Uitstekend met een lekkere fles droge witte wijn. Wat lekker zo vers. Deze eerste dag is ons goed bevallen we vallen als blokken in slaap.

Dag twee
Het plan is om de rondwandeling door de oude stad te gaan doen, maar het regent net te veel cq af en toe veelste veel. Dit is pas de derde keer deze vakantie dat we even het plan om moeten iets moeten bijstellen. We gaan gelijk aan de weblog gaan werken en zorgen dat we weer bij komen.
Eind ochtend is het weer redelijk droog en dus op pad. Nog even snel geluncht bij de uitbating net op de hoek van de oude stad waar we steeds langskomen als we die in lopen. De wandeling begint bij de Phac Hat Pagoda die nog actief in bedrijf is. Het is een moderne pagode met een heel helder betegeld vooraanzicht.

Verder naar twee “kapellen” van twee verschillende Chinese families, de eerste de Truong Family Chapel, uit de 17 eeuw. De familie heeft deze opgericht ter ere van de voorouders die zoveel goed werk hadden gedaan in Hoi An. Ook zijn er plaquettes die werden aangeboden door keizers van Vietnam als blijk van waardering voor het werk dat de familie in Hoi An had gedaan en zelfs een plaquette van een keizer uit China. De tweede is de Tran Family Chapel. Ook hier weer ter verering van de voorouders die ook rond 1700 naar Hoi An kwamen. De kapel is 200 jaar oud en gesticht door de latere familieleden. De voorouder verering en hen om begeleiding vragen is nog steeds sterk aanwezig; ook hier buiten China.
Beide kapellen worden aktief bezocht. De laatste heeft een heel mooie vorm van wierook branden, Uit een doos wordt een wiel van wierook draad aan de kern omhoog getild en aan het plafond opgehangen. De hele wierook hangt als een spiraal naar beneden en wordt aan het uiteinde aangestoken. Tevens wordt er een naamkaartje en een wens bij gehangen en dan maar hopen dat de voorouders hun zegen aan het project of wat dan ook geven. Het wiel is ca 60 cm in diameter.
Wellicht goed te vermelden dat de meeste Chinezen die hier wonen inmiddels zodanig zijn geïntegreerd dat zij ook thuis Vietnamees met elkaar spreken en waar Chines de tweede taal is geworden.
Daarna bezoeken we de assembly hall van de Fujian Chinese congregatie; ook nog steeds aktief. Uit dit alles blijkt dat de Chinezen in Hoi An al heel lang een belangrijke rol spelen en dat Hoi An inderdaad die belangrijke havenplaats was.

We bezoeken ook het museum van Trading Ceramics dat laat ziet dat aardewerk van Hoi An en omgeving naar Japan en india werd verkocht. De stukken aardewerk zijn wel aardig maar het meest interessant is het huis. Beneden de woonruimte en de ontvangstruimte met één voor voor de formele bezoekers en de achterkamer voor de meer bevriende en boven de slaapkamers. Op de boven verdieping kun jne op twee plaatsen naar beneden kijken wat daar gebeurde. We lopen door naar een theater waar een voorstelling wordt gegeven. Een stuk dans, een stukje zingen van oude Vietnam liederen en een soort Peking Opera zoals dat hier in Hoi An wordt opgevoerd. Mooie kleuren en leuk uitgevoerd.
Tegen het einde van de dag gaat het weer regenen, Geer laat zich nog wat broeken aan meten en we gaan naar het hotel om even te relaxen. Begin avond weer naar het water front en bij een ander restaurant eten we weer goede visgerschten op weer een andere Hoi An stijl gemaakt. Met name een soort oester in een heel dun bladerdeeg gekookt, met een voortreffelijk sausje komt heel goed uit de verf.

Dag drie
Even dreigt er regen maar dat is snel voorbij. Fietsen gehuurd en naar buiten de rijstvelden in. Prachtig, het doet ons beiden ineens heel sterk aan Bangladesh denken. De velden zijn vlak zoals onze weilanden in het westen onderbroken met af en toe was bossage waar een boerderij in dit geval een klein dorp is. Het doet Geer aan de Krimpenerwaard denken en omdat het 5 augustus is aan de verjaardag van Opa Goudriaan waar altijd alle kinderen en kleinkinderen op 5 augustus naar Ouderkerk kwamen. Het zou zijn 122e verjaardag zijn geweest vertelt broer Frans per email.

We komen langs een klein stroompje waar wordt gevist met twee soorten netten: werpnetten èn netten die aan de vier uiteinden van twee gekruiste lange stokken verbonden zijn, een soort garnalen vissen. Vooral bij de werpnetten is vooral prachtig hoe de vissers iedere keer hun net als een mooie cirkel uitgeooien. Kees maakt een hele serie fotos. Moeilijk om het juiste moment te vangen.

Aan de overkant van de brug verkoopt een vrouw de vangst aan langskomers, de vis leeft nog. Ze krijgt de vis in plastic teiltjes met wat water erin, meet ze schattenderwijs af, doet ze soort bij soort en doet die in een groen plastic zakje in overleg met de koper, wat meer of wat minder. Dan een scheut water erbij en het zakje wordt dicht geknoopt. Prachtig hoe ze daar gehurkt zit. Onder haar linker grote teen de groene zakjes en onder har rechter grote teen het geld dat zij ontvangt. Zo fietsend kun je mooi op zo’n plaatje uitlopen.

We rijden door via dorpjes laten even een band bij pompen, zien weer mooie schoven rijst staan, Maken plaatje van een hamlet en gelijk komen er een paar jongens naar ons kijken en willen ons even aan raken. Geer loopt een stuk door om fotos te maken en een van de jongens vindt het prachtig om haar fiets op te halen. Met een grote boog gaan we weer terug. Nog een stukje via een “snelweg” waar we het taluud afgaan terug naar Hoi An. Onderweg stoppen we nog voor een stel koeien die door het de rijstvelden lopen. Dat is toch niet “net Nederland”.

Heerlijk zo’n dag alleen maar kijken naar mensen en dorpen.
Eind middag zijn we weer terug. We willen nog even door rijden naar het strand, maar heel donkere wolken komen aandrijven. We keren om en rijden terug naar het hotel. Na 15 minuten barst een groot onweer los, het hoost naar beneden. Blij dat we omdraaiden.
Later is het weer droog en gaan we weer naar het water front. We eten weer voortreffelijk op een balkon op de eerste verdieping: weder om visgerechten met lekkere droge wijn. De Fransen hebben het de Vietnamezen wel goed geleerd.

Dag vier
Gisteren dachten we nog een moter of scooter te huren om naar My Son te gaan, het tempel complex uit de 8e tot 10e eeuw van het Champa Keizerrijk dat zich uitstrekte van India tot Vietnam. Blijkt dat er geen enkele verzekering op zo’n ding te verkrijgen is. We durven het zonder verzekering niet aan, ook al zeggen de verhuurders: “als u kalm rijdt gebeurt er niets”.
We lopen terug naar het hotel en nemen een taxi naar het complex 40 km westelijk van Hoi An.
Het landschap is weer mooi,in het begin het eerste stuk van gisteren, daarna nieuw en we komen langzaam in wat meer heuvelachtig terrein. Wat opvalt zijn af en toe heel mooie graven die midden in het land liggen.

We komen in My Son en gaan naar het tempelcomplex. Mooi gelegen in de heuvels. Van de tempels is niet zoveel meer over, het zijn meer ruïnes. Wel kun je zien dat de gebakken steen zonder cement maar min of meer verlijmd op elkaar liggen, dus geen voeg. En je ziet dat daarin soms heel mooie figuren in uitgehouwem zijn. De plafonds bij enkele tempels doen ons denken aan de pyramides: steeds een klein stukje overlap tot bij de top het plafond wordt gesloten.

We rijden weer terug en zijn ca vier uur terug in Hoi An. Dit keer een heel voorbeeldige jonge chaffeur die heel defensief rijdt.
We lopen weg bij het hotel en gaan nog met een grote boog naar de markt in de oude stad waar we nog niet zijn geweest. Aan de waterkant vooral veel vis afslag. Verder landinwaarts allerlei zaken. We vinden ook de mie voor de reis naar Ho Chi Minh City. Die markten blijven we leuk vinden met die geuren, die geluiden, de kleuren die je ziet en de mensen die je om je heen voelt.
Natuurlijk gaan we aan het waterfront weer eten, weer een ander visgerecht met weer een droge witte Vietnamese wijn.

Dag vijf
Wekker gezet, ontbeten in ons restaurant, afrekenen ....

... en met de taxi naar het station in Da Nang op weg naar Ho Chi Minh City. Het was goed in Hoi An vier nachten te zijn.