Deel 34: Etappe 17 Hanoi naar Danang / Hoi An 0802 - 0803

Als we van Halong Bay terugkomen in Hanoi, even ompakken en douchen. Gelukkig is er nog net tijd voor een klein hapje aan het meer, waardoor we Hanoi mooi kunnen afronden. Dan naar de trein die om zeven uur vertrekt. We hebben de twee bovenbedden.
We zitten in een coupé met een Vietnamese meneer, wiens kleinzoon van 8 à 9 jaar in een volgend station instapt. De kleinzoon is heel verlegen en durft ons nauwelijks aan te kijken. Wel vindt hij de trein mooi en klimt onmiddellijk naar het bovenste bed, dat Geer al had opgemaakt.
Eerst blijft het wat schichtig, we verstaan elkaar ook voor geen woord. Een aanbod van een koekje wordt afgeslagen en hij wijst voortdurend naar het andere bed waar wij op zitten dat van hem is. Maar in de loop van de avond beginnen we broodjes en wijn te delen. Onze reisgenoot lijkt de conducteur te kennen. Die wordt met klappen op de schouders en harde stem onze coupé binnen geloodst en is ook van de partij. We toasten bijna bij iedere slok, zoals vaak ook gebruikelijk in China, en al gauw hebben we 1,5 fles achter de kiezen. De kleinzoon wil graag boven blijven slapen of we dat goed vinden? Natuurlijk. Dan gaan we slapen.
De volgende morgen blijkt dat we ons beeld van trein bijstellen: de treinen zijn oud ja en ze hobbelen meer door het smallere spoor. Maar de verzorging is in de softsleeper als nergens: maaltijden krijg je kant en klaar in de coupé geserveerd. Alles wordt regelmatig geveegd, het beddenlaken, sloop en deken in hoes is prima (dus onze lakenzakhoeft er niet aan te pas te komen), toilet papier op het toilet gedurende de gehele reis, etc.
’s Morgens is Kees wat vroeger wakker dan Geer en opa en kleinzoon zijn ook al wakker. Opa vraagt, natuurlijk met allerlei gebaren, of hij een foto mag maken van Kees en kleinzoon samen. Kees is accoord maar gaat even eerst de haren kammen. Dat vind Opa geweldig. Daarna de gezamenlijke foto, kleinzoon nog heel verlegen, maar het lukt. Als Opa met kleinzoon de foto’s bekijkt maakt Kees een foto van hen.


Dat vinden ze beiden geweldig het ijs is nu ook bij kleinzoon weg. Hij kruipt bijna op Kees en wil veel fotos van de omgeving maken met onze camera. Zo ontstaat met twee woorden gezamenlijke taal toch een heel ontspannen atmosfeer. Geer wordt ook langzaam wakker en voegt zich bij ons en krijgt alle verhalen te horen.
In deze wagon blijken we de enige langneuzen te zijn. Wel markante andere medereizigers, maar geen van hen spreekt Engels.

De uitzichten worden nu fraai. Terwijl de trein zich moeizaam omhoog werkt de bergen in, wordt het uitzicht op zee en ander water steeds mooier. Dan daalt de trein opnieuw naar Da Nang (weten we het nog? die plaats met dat grote vliegveld dat in het Tet-offensief door de VC plat wordt geschoten).

We komen met ruim een half uur vertraging in Da Nang aan waardoor we nu na het ontbijt ook de lunch nog geserveerd krijgen.
Na het uitstappen gaat Geer met alle bagage in de wachtkamer zitten en gaat Kees de laatste treintickets kopen van deze reis Da Nang - Ho Chi Minh City. We wisten dat het moeilijk was voor maandag de 6e en dat bleek ook zo, dus werd het dinsdag de 7e maar alleen een hardsleeper was beschikbaar. De eerst volgende softsleeper was voor de 10e dus hardsleeper. Ook dit experiement in Vietnam, hoewel gidsen ons waarschuwen dat niet te doen in Vietnam, we hebben geen keus. Èn we denkenn inmiddels dat het wel mee zal vallen. Jullie horen het in deel 36 Hoi An naar Ho Chi Minh City.
Met een taxi naar Hoi An, naar het hotel van onze eerste keus en die keus is prima. Om ca 14 uur maken we onze basis klaar voor de volgende vier nachten.