Deel 25: Chongqing, 0707 - 0710

We komen op zaterdag de 7e om 9.15 aan in Chongqing, een stad van 36 miljoen, dus meer dan 2 x zoveel inwoners als Nederland. Ook als we het station uitkomen en de grote hoeveelheid mensen en verkeerswegen (het Clausplein is er niets bij) vanuit het station waarnemen. Kunnen we ons er eigenljk niets anders bij voorstellen dan “veel”. Die indruk blijft: een enorme stad, heel veel moderne gebouwen, en heel veel mensen en verkeer op de doorgaande straten en wegen. Het moet groter zijn dan Shanghai, New york en welke stad je je ook maar kunt bedenken. Maar als je zo’n vier dagen rondsjouwt, is het moeilijk voor te stellen hoe groot dat is. We kijken op de kaart, rijden naar een verre wijk, rijden met de bus, lopen in de stad, maar we merken dat dubbel zo grote niet echt. Het is vooral het idee dat je in zo’n grote stad bent dat bijzonder is. Shanghai dat was toch wel het einde wat drukte en activiteit betreft. En dit is dan nog 2x zo groot? Dat komt niet echt binnen. We heben de indruk dat qua bouwactiviteiten Chongqing minder spectaculair is dan Shanghai en Beijing, waar overal en 24 uur per dag wordt doorgebouwd. Er wordt hier ook wel gebouwd, maar minder opvallend. tenzij wij niet op die plekken zijn geweest. Wel viel ons op dat een wijk volkomen tegen de grond werd gegooid en dat aan de zijkanten van die wijk alweer de nieuwe flatgebouwen verrezen. Als we het over een flatgebouw verrijzen hebben is dat gelijk zo’n gebouw van 50 verdiepingen.
Chongqing is de stad waar de Jialing rivier in de Yangtze stroomt en voor toeristen is het de plaats waar je met de boot vertrekt voor een tocht over de Yangtze met de drie grote gorges.
Het is de dynamo van zuidwest China. In de 19e eeuw was het de havenstad naar Engeland en Japan. In de geschiedenis is het ook vaak een plaats van verdediging geweest.
Het is omringd door bergen en mede daardoor is de luchtvervuiling van deze enorme industriestad behoorlijk. Er hangt een waas van warmte, vocht en vervuiling over de hele stad.
De dag dat we aankomen verkennen we de binnenstad; ons hotel ligt daar middenin. De binnenstad ligt op een schiereiland dat omsloten wordt door genoemde twee rivieren. Een mega-boekwinkel waar Chinezen gretig staan en zitten te lezen (groter dan Donner in Rotterdam en dan vier verdiepingen), boulevards vol met mensen, allemaal modern gekleed in T-shirt en korte broek of zomerjurkjes.

We slenteren erdoor, zien het verschil tussen oude stukken die afgebroken worden met daarachter de enorme 20e en 21e eeuwse gebouwen. De woonflat gebouwen zijn tussen de ca 30 en 50 verdiepingen, da oudere wat minder de nieuwere meer verdiepingen. Het is lekker warm, tropisch, dat bevalt eigenlijk wel.
En als we even buiten de drukke winkelstraten lopen, zitten we gelijk in de oude Chinese straatjes, met allerlei handel en marktjes. Meer dan elders zien we mannen en vrouwen een bamboestok als juk gebruiken. Zonder last is het een stok met een touw eraan, waarvan we ons op het station al afvroegen waar dat voor diende: daar liepen er veel zonder last.

We gaan naar de Chaotianmen Docks: het blijkt niet de haven à la Rotterdam te zijn zoals de naam kan suggereren, maar het is de vertrekplaats van de cruise boten over de Yangtze. Geen havendrukte dus, wel een mooi punt om over de twee rivieren uit te kijken. De Yangtze is heel rustig, de Jialing rivier loopt met veel geweld, enorme stromen en draaikolken erin uit. Alle water is bruin. Er zijn hier een paar weken geleden overstromingen geweest. We vreesden toen even voor onze boottocht, maar voordat we hierheen reisden had vriend Alex uit Beijing ons al verzekerd dat er geen “floods” op de Yangtze waren. Drie dagen later zagen we dat het water ca 2 meter was gedaald tov zaterdagmiddag.

Zondag gaan we naar een gedeelte dat de oude stad wordt genoemd. Het is ca half uur met de taxi die behoorlijk doorrijdt. We beginnen met een lunch en lopen dan de kleine straatjes in. In het begin heel toeristisch. Overigens vooralvoor de Chinezen, we zien slechts één ander langneus koppel de gehele dag. Ook laten veel winkeltjes zien hoe ze dingen maken, bv de soort noga-achtige brokjes worden ter plaatsen gemaakt door noten, suiker etc op een blad met een grote houten hamer te bewerken.

Verderop wordt fijn borduurwerk verkocht en wordt dit ook ter plaatse gemaakt. We zien de vele eet kraampjes en groente en fruit, wat schilderwerk cq karikatuur tekeningen, etc. Dit alles in oude chinese stijl gebouwde, één verdieping hoge huisjes. We lopen door en slaan een zijstraatje in. Dan zijn we gelijk uit de touristen stroom. Zien hoe de mensen er wonen hoe ze samen met een aantal gezinnen een aanrecht gebruiken om groente schoon te maken. Hoe ze vaak met de drie generaties op pad zijn. Bezoeken nog een tempel midden in het gebied en zien hoe hard ook hier de rivier stroomt en hier en daar delen onder water heeft gezet.

We vinden vlak bij de rivier een terrasje waar we thee drinken en waar ook allerlei plaatselijke mensen binnen lopen die ons groeten en het mooi vinden dat we daar neer zijn gestreken. Een man komt een communistische geschrift laten zien uit 1936 in het Frans. Geer probeert hem aan het praten te krijgen, maar dat gaat vanwege het Chinees niet. Wel komt de bewondering voor zo’n oud geschrift over; hij is er apetrots op.

We lopen verder via een smal pad steeds ver de wijk in. Komen uit bij werkplaatsjes waar metalen onderdelen worden gemaakt in heel slecht verlichten ruimte. Onze indruk: een plaatselijk fabriek is over de kop gegaan en men heeft delen overgenomen. We moeten even goed zoeken om de weg terug te vinden.

Daarna lopen we nog even naar de rivier en voegen ons bij het Chinese toerisme dat ook allemaal is komen kijken naar het hoge water, drinken nog een biertje op een terrasje en gaan weer hotelwaarts. Eten in een klein plaatselijk restaurant en vallen meteen in slaap als we op onze kamer komen.

Maandag, we laden de website en gaan vervolgens nu met de bus naar het dorpje waar Mao Zedong nog met Chiang Kaishek heeft onderhandeld kort na de Japanse caputilatie om te een vreedzame accoord te komen. Het mislukt, het vertrouwen tussen Mao en Chiang Kaishek ontbrak. Daar werd ons tevens duidelijk dat Chongqing een belangrijke rol heeft gespeeld als hoofdstad van China gedurende de oorlog en de Japanse bezetting. Ook de rol van Zhou Enlai was daar in Chongqing heel belangrijk. Hij schreef er oa het 16 punten memo waarin gewezen werd op hoe communisten zich moeten gedragen naar de burgers toe om hun aandacht en medewerking te krijgen. Zhou Enlai leidde de Communistische Partij van Zuid China vanuit Chongqing gedurende ca 1 jaar. Het hele gebouw en de vertrekken doen buitengewoon eenvoudig aan.

Kinderen, wezen van omgekomen ouders bij de Japanse bombardementen werden terplaatsen opgevangen. Zhou Enlai en echtgenoten spelen daarbij een belangrijke rol. Er zijn veel fotos en Zhou Enlai wordt bij heel veel gelegenheden genoemd en getoond, meer dan voorzitter Mao.

Dinsdag, tevens onze inscheepdag voor de driedaagse tocht op de Yangtze staat eerste even in het licht van pakken en alles klaar maken voor vertrek, we zullen om zeven uur worden opgehaald.

Om half twaalf verlaten we het hotel en gaan kijken naar het planningscentrum van Chongqing. Daar wordt aangegeven wat men van plan is met Chongqing tot 2020. Floor je hebt Shanghai ook gezien dit is nog veel grootser opgezet. Centraal een enorme maquette van de stad met het voorstel voor 2020.

Deze maquette kan op twee nivo’s worden bekeken en om die twee nivo’s zijn er complete cirkels met detail informatie zoals vanuit historische oogpunt, transport weer opgedeeld in vlieg-, rail- en weg-transport, hoe het verkeer in de steden en er omheen geregeld gaan worden, de drie gorges dam project en hoe de bevolking wordt opgevangen, hoe de culturen van de minderheden bewaart blijven zoals van de Ba en de Hui, hoe groen voorzieningen en parken zijn voorzien, etc. Ook zijn er wat interactieve spelletjes ontwikkeld voor kinderen en volwassenen over de geschiedenis en over wat je hebt kunnen zien in de toekomst.

Kees wil nog wat langer blijven ook de geschiedenis rond de drie gorges dam lezen en enkele milieu acties die men heeft genomen. Geer zit vol en wil een massage. Dat wordt een mooi avontuur. Iedereen wijst in dezelfde richting als ze het kaartje met de Chinese tekst laat zien, dat geeft goede hoop. Of er nu geen gewone massages zijn (naast in hotels, waar het meestal flink duur is) of dat ze er erg gepijnigd uitziet, is niet duidelijk. Ze komt terecht in een soort ziekenhuis met een afdeling “soft harm diseases” en krijgt daar na wat bureaucratische rompslomp een prachtige behandeling van nek en rug door een massagedokter.

We zien elkaar weer bij de boekshop rond half zes. Gaan eten en terug naar het hotel. Onze begeleider is er al. Het inschepen gaat snel en we gaan nog eenmaal terug naar het centrum, dat ook op dinsdagavond tussen acht en half tien heel vol is.

De jeugd tot 25 heeft de overhand maar ook ouderen, hele families en kinderen zijn er volop. Voor ouderen moet de laatste tien jaar een enorme verandering hebben gegeven.