De eerste dag
We wapenen ons met pakken mie voor de treinreis van 36 uur. Dat is ons al goed bevallen: in de beker zit mie en je schudt de pakjes kruiden eroveruit, je vult met heet water dat overal beschikbaar is en je hebt een heerlijke voedzame soep. We zagen dat ook in de trein van Ulan-Bator toen we de coupé deelden met een oude man die een stapel van die pakken had: voor ontbijt, voor lunch, voor diner en weer voor ontbijt. Pakken die je trouwens op iedere hoek van de straat en in ieder stalletje kunt kopen.
We zijn weer opgewonden zoals in zekere zin bij ieder traject, maar nu toch wat sterker, we gaan naar Tibet: daar gaan we weer, waar vertrekt de trein en hoe zal het onderweg en waar we heen gaan zijn? Vandaag komen er nog twee dingen bij: zullen we tegen de hoogte kunnen of wordt het linea recta omkeren als we in Tibet aankomen? En: we gaan nu echt naar het dak van de wereld, met de nieuwe trein die nog geen jaar rijdt!
Al binnen een uur zitten we midden in de bergen: diepgroen en heel steil. De rivier is geel/oranje en stroomt hard. Adembenemende vergezichten.
En overal waar het maar ietsje minder steil is bebouwde terrassen.
We volgen het dal van deze rivier, the Yellow River - de tweede grootste rivier in China na de Yangzen - tot Lanzhou en komen daar na 6 uur en 20 minuten treinen zonder tussenstop aan. Vervolgens via een zijrivier van de Yellow River naar Xining ook door hetzelfde steile berggebied en we komen daar na 3 uur en vijf minuten aan. Daar wordt ook de electrische lok vervangen door een diesel lok.Tijdens dat laatste stuk zie we heel veel koolzaad in bloei, prachtig de gele velden in de dalen van die groen bergen.
Xining ligt reeds op 2200 meter hoogte en na het verlaten van het station komen we op een minder bergachtig stuk/ op een plateau. De landbouw is ineens weg en we zien weer kuddes op schamele grasvelden. We zijn opweg naar Golmud op bijna 3000 meter, het wordt donker we kunnen helaas geen details meer zien van het landschap. 
Kees zag het laatste deel (anderhalf uur) van de stijlste klim van de eerste 160 km na Golmud . Het is de noord helling en de toppen zijn nog dik in de sneeuw. Kijkend uit het raam merkt Kees dat de zon "fout" staat. We rijden zuidwaards was de gedachte en zitten aan de oostkant en het is zeven uur ‘s morgens. Na een poosje is de oorzaak goed te zien, het spoor loopt aan de overkant en na even maakt de trein een bocht om zijn klim verder de helling op te vervolgen, Het spoor was aan het zig-zaggen geweest.
Om ca. negen uur passeert de trein het eerste hoogste punt van 4772 meter en we beginnen aan de lange Tibetaanse hoogvlakte voor de komen 10 uur en 960 kilimeter. Hoe beschrijf je dat? Het lijkt een beetje op Mongolië maar desolater doordat het geheel kaal is; over grote stukken alleen gruis. De vlakte van gruis met sneeuwvlekken gaan over in de bergen aan de horizon. Daar is de sneeuwlijn duidelijk te zien en af en toe komt de sneeuwgrens heel dichtbij. Geen boom of struik te bekennen. Geen kudde of tent alleen bij stationnetjes een enkele woning (waarom uberhaupt een station hier en daar?) Voor de werklieden die het spoor moeten onderhouden? We vinden het wel heel indrukwekkend.
Xining ligt reeds op 2200 meter hoogte en na het verlaten van het station komen we op een minder bergachtig stuk/ op een plateau. De landbouw is ineens weg en we zien weer kuddes op schamele grasvelden. We zijn opweg naar Golmud op bijna 3000 meter, het wordt donker we kunnen helaas geen details meer zien van het landschap. Even iets over de trein
De wagons zijn nieuw en ruimer opgezet, slechts 8 coupés per wagon waardoor meer ruimte voor wassen en toilet, etc. We hebben softsleeper met dikke matras en vier bedden per coupé. Tegenover de hardsleeper dieheel dunne matrasjes heeft en 6 mensen per coupé. Daarna krijg je nog de stoelen wagons met 8 in een ruimte van een coupé. We reizen dus heel bevoorrecht eerste klas.
BeijingXi (Beijing Zuid) naar Lhasa ruim 4000 km, hij stopt op 6 tussenstations: 4 hoofdsteden van provincies en twee tussensteden tussen Xining en Lhasa om de grote overtseek te breken. Hier is, voor de aardigheid en voor de liefhebber, het schema met de tijden voor trein T27 Beijing naar Lhasa, eenmaal per dag, iedere dag van de week, het hele jaar rond. Met deze trein reisden we.
PLAATS AANKOMST VERTREK OPMERKING
Beijing 21:30 Zuidstation
Shijiazhuang 23:49 23:51 Prov. Hfst. Hebei
Xi’an 08:36 08:48 Prov. Hfst. Shaanxi, instappunt
Lanzhou 15:06 15:21 Prov. Hfst. Gansu
Xining 18:14 18:29 Prov. Hfst. Qinghai
Golmud 05:23 05:43 Tot hier liep vroeger het spoor.
Nagqu 15:47 15:53 Ｅerｓｔe stop in Tibet
Lhasa 20:00 Wij kwamen om 19:52 aan
De laatste 1158 km van Golmud naar Lhasa is het nieuwe stuk, aangelegd door een zeer onherbergzaam gebied. Enkele gegevens: het grootste gedeelte moest worden aangelegd door permaforst lagen heen. Na Golmud (2828 meter) stijgt de trein vrij snel door een soort rivierdal omhoog naar 4772 meter in 160 km.
We zijn dan op het Tibetaanse plateau gekomen. Gedurend 550 km blijft de trein boven de 4400 meter rijden met als hoogste punt de pas Tonglha 5072 meter, daar lag de sneeuw tot tegen de rails. Daarna komt het spoor nog tweemaal boven de 4400 meter. Van het hele traject van Golmud naar Lhasa van 1158 km wordt 960 km boven de 4000 meter gereden. Lhasa zelf ligt op 3640 meter. Volgens China de enige spoorlijn op deze hoogte in de wereld.
De trein klimt met ca 50 km/u afhankelijk van bochten en scherpte daarvan tot max 110 km/h op de vlakke rechte stukken. Het spoor is meestal single track met passeerpunten. Onze indruk is dat de treinen in China over het algemeen heel precies op tijd rijden.
Er gaan dagelijks een aantal snel treinen van Lhasa direct naar Beijing, maar ook naar Shanghai, Chengdu en Lanzhou en vv. Daarnaast nog enkele stoptreinen en vrachttreinen. Dit zijn genoeg technische gegevens.
De tweede dag
Kees werd om ca. 7 uur wakker en zag de besneeuwde bergen en bleef gelijk op, Geer volgde ca. een uur later.
Kees zag het laatste deel (anderhalf uur) van de stijlste klim van de eerste 160 km na Golmud . Het is de noord helling en de toppen zijn nog dik in de sneeuw. Kijkend uit het raam merkt Kees dat de zon "fout" staat. We rijden zuidwaards was de gedachte en zitten aan de oostkant en het is zeven uur ‘s morgens. Na een poosje is de oorzaak goed te zien, het spoor loopt aan de overkant en na even maakt de trein een bocht om zijn klim verder de helling op te vervolgen, Het spoor was aan het zig-zaggen geweest.
Om ca. negen uur passeert de trein het eerste hoogste punt van 4772 meter en we beginnen aan de lange Tibetaanse hoogvlakte voor de komen 10 uur en 960 kilimeter. Hoe beschrijf je dat? Het lijkt een beetje op Mongolië maar desolater doordat het geheel kaal is; over grote stukken alleen gruis. De vlakte van gruis met sneeuwvlekken gaan over in de bergen aan de horizon. Daar is de sneeuwlijn duidelijk te zien en af en toe komt de sneeuwgrens heel dichtbij. Geen boom of struik te bekennen. Geen kudde of tent alleen bij stationnetjes een enkele woning (waarom uberhaupt een station hier en daar?) Voor de werklieden die het spoor moeten onderhouden? We vinden het wel heel indrukwekkend.Een ander verschil is dat er in Mongolië geen berg te zien is (althans in het deel waar wij waren, in het westen wel). Af en toe komen de bergen die op de achtergrond steeds aanwezig zijn dichterbij en moet er weer een colletje worden genomen. Stukken rails lopen op palen als er een vrij wijd slingerend rivierbed overgestoken moet worden.
Als we Tibet inrijden gaan we over de bovenstroom van de Yellow River nog een klein, nu met grijs smelt water gevuld, stroompje na de water scheiding bij Bodangqang. Dit is op ca 1/3 van de afstand Golmud Lhasa. Na weer een col te hebben genomen en na het weer passeren van vrij veel smeltwater horen we: "dit is het begin van de Yangze"; we gaan weer een lange brug over. De zaak op de kaart van Tibet natrekkend, zien we dat een heel groot deel van de hoogvlakte in de Yangtze afwatert, en dat de Mekong ook op deze hoogvlakte begint. De Mekong ontspringt oostelijker dan de spoorweg; die zien we dus net niet. Wel lopen de Yangtze en de Mekong bij het verlaten van Tibet in de Yunan provincie in China slechts op een afstand van 30 km naast elkaar.
Als we Tibet inrijden gaan we over de bovenstroom van de Yellow River nog een klein, nu met grijs smelt water gevuld, stroompje na de water scheiding bij Bodangqang. Dit is op ca 1/3 van de afstand Golmud Lhasa. Na weer een col te hebben genomen en na het weer passeren van vrij veel smeltwater horen we: "dit is het begin van de Yangze"; we gaan weer een lange brug over. De zaak op de kaart van Tibet natrekkend, zien we dat een heel groot deel van de hoogvlakte in de Yangtze afwatert, en dat de Mekong ook op deze hoogvlakte begint. De Mekong ontspringt oostelijker dan de spoorweg; die zien we dus net niet. Wel lopen de Yangtze en de Mekong bij het verlaten van Tibet in de Yunan provincie in China slechts op een afstand van 30 km naast elkaar.Gedurende de verdere reis gaan we regelmatig nog colletjes over. Ook ontstaan er enkele redelijke stromen; we leren later dat deze binnen Tibet eindigen in zoutmeren.
De laatste twee uur van de reis betrekt de hemel en gaat het regenen, niet echt hard. En zo komen we in een nat Lhasa aan met 8 minuten voorsprong op het tijdschema.
De laatste twee uur van de reis betrekt de hemel en gaat het regenen, niet echt hard. En zo komen we in een nat Lhasa aan met 8 minuten voorsprong op het tijdschema.Wat een traject. Wat een fantastische langste dag in 2007.
No comments:
Post a Comment