Deel 14: zevende etappé Ulan-Bator Beijing 0607-0608

Om acht uur vertrekken we vanuit Ulan-Batar. De trein gaat naar het oosten en buigt al gauw naar zuid-oost af, dat wordt de richting voor vandaag. En dan zijn we in de eindeloze Gobi woestijn, een 200 à 300 km oostelijker dan voordien . We zijn verbaasd dat het hier – de Oost-Gobi - nog veel kaler en nóg uitgestrekter en droger is dan wij in het zuiden hebben gezien. We rijden van ca 12 uur tot 20 uur in deze droogte; ruim 500 km schatten we.

Af en toe is er een spoorwegovergang - zonder bomen - en daar staat dan een meneer of mevrouw met een oranje jasje en een geel stokje/vlaggetje omhoog, aangevend dat het sein veilig is. Het paard aan een paal gebonden. En ook af en toe een stadje dat uit het zand te voorschijn komt. Soms met prachtige gekleurde patronen op het station en de huizen. Het is warm, heet mag je wel zeggen. Op een station ontdekt Kees dat de tegels 58,5 graden zijn (spoormensen controleren de lager temperatuur van de wielen met een infrarood thermometer. Kees vraagt ernaar en hij demonsteert het op de tegels).

We eten in de restauratie, maar wat een verschil met de trein in Rusland. Eerst qua aankleding: prachtig mongools houtsnijwerk, het lijkt op de Oriënt-express van vroeger zoals we hebben gelezen. En dan de aantallen mensen: waren we in Rusland meestal de enige gasten – de Russen namen hun eten mee -, hier zit het stampvol met toeristen. We moeten bespreken en er wordt in 2 of drie shifts gegeten. Direct na het toetje worden we gevraagd terug te gaan naar onze zitplaatsen.

In de avond rijden we het grensstation van Mongoliё Zamiin Uud binnen. De papiercontrole etc begint weer. Na de controle in Mongoliё rijden we China binnen. Het grensstadje heet Erlyan. Hier worden eerst de grensdocumenten en paspoorten opgehaald en vervolgens wordt de trein naar een grote werkplaats gerangeerd om de wielen te wisselen. Dit is een boeiend gezicht. De trein wordt in delen van zes wagons gesplitst, deze worden met kabels de werkplaats in getrokken en vervolgens van elkaar gescheiden. Iedere wagon wordt met vier vijzelkrikken opgetild. Eerst net even omhoog om twee pennen los te maken. Daarna wordt de wagon verder omhoog gevijzeld. We staan 50 à 60 cm hoger dan bij binnenkomst. Vervolgens worden de wielen, in ons geval naar achteren, gestoten door de nieuwe wielsets die er onder moeten komen. Die worden aan de voorkant van de trein er in gereden. Bij iedere wagon blijven twee sets nieuwe wielen achter. De trein wordt langzaam iets lager gezet en de pen van de wagon wordt precies boven het wiel blok geplaatst, waarna de wagon verder omlaag wordt gebracht tot net boven normaal. De twee pennen worden weer geplaatst en klaar is het geheel.

Alle wielen van het smalspoor zijn inmiddels achterlangs weggereden. Een geweldig kabaal en hotsen van de trein. Daarna begint het rangeren weer, nu direct met een lok die de wagons een voor een weer koppelt, een geknal en geschrok van jewelste (Geer presteert het om zelfs daar doorheen te slapen). Het eerste deel wordt eruit gereden en gerangeerd om het tweede deel weer op te halen. E.e.a. was zo mooi te zien omdat de tweede zes wagons naast ons stonden. Het rangeren neemt ook heel wat tijd inbeslag. Daarna terug naar het platform waar we de paspoorten weer terug krijgen. Het geheel heeft van half acht tot een uur geduurd. De afstand tussen de wielen is ca 25 cm wijder. China heeft zelfde afstand als Europa. In de geschiedenis is dit terug te voeren op de doelstelling van de Russen in de 19de eeuw om de Trans-Siberië lijn goedkoop te bouwen.
Om een uur ’s nachts vertrekken we richting Beijing.

Vrijdagochtend worden we wakker als we al ver in China zijn. Het eerste dat opvalt is dat er hier akkers zijn. Dat hebben we in heel Mongolië niet gezien op één mini-stukje tuinbouwgrond bij het laatste gerkamp na. Er wordt druk gespit, de grond wordt voor het zaaien in gereedheid gebracht of er is net ingezaaid; maïsplantjes komen op. Verderop zien we dat de druiven ranken geheel zijn uitgelopen en we zien rijstvelden..
We stoppen bij Daltong gelijk, een stad van 1,3 millioen inwoners. In Mongoliё stopte we bij plaatsjes van 15.000 inwoners.we doorkruisen een enorme bergketen ten westen van Beijing met talloze tunnels. We weten nu weer wat echte bergen zijn, daar was wat wij in Mongolie zagen, niets bij.
We komen volgens schema in Beijing aan en Alex haalt ons bij het station op.
Het eerste grote traject Geulle Beijing is afgesloten we hebben 10.303 km spoor onder ons voorbij laten gaan en komen 20 minuten te vroeg in Beijing aan. Alex haalt ons op en we gaan naar het Yong An Hotel.