Deel 29: Shanghai, 0717 – 0724

Na 3 jaar Shanghai, voor Kees de 9e keer, voor Geer de 2e keer. Het voelt direct vertrouwd: Kees weet precies welke subway we moeten hebben, hoe we van de subway naar het hotel lopen en alle plekken van eerder komen weer boven. Wat nieuw is, is met de rugzakken en handbagage in de overvolle subway: het is echt persen als sardientjes. En om eruit te komen laat Kees zich met zijn volle gewicht inclusief rugzak tegen Geer aanvallen, waardoor we nog net op tijd en allebei naar buiten rollen. Een meneer die er ook uit moest of er weer in had gemoeten raakt bijna z'n schoen tussen de deur kwijt.
Enfin we zijn er, het is heerlijk heet weer (35 graden tot en met 's avonds) en het hotel laat ons deze keer binnen door de ingang die de vorige keer alleen nog voor partijmensen was. Toen was er voor gewone mensen een andere ingang.
We horen dat het in Shanghai nu voor de tweede dag mooi weer is. Men heeft 4 weken alleen maar regen gehad. Wij dachten al dat we bofkonten waren!

We gaan bijna direct door naar de Bund waar we de drie uur boottocht over de Huang Pu naar de Yangtze maken. Geer had hem al gemaakt, voor Kees was het steeds te heiig geweest. Nu is het zicht goed tot redelijk. Al in het begin verbazen we ons over de vele gebouwen die er in het moderne Pudong zijn bijgebouwd. De bekende wolkenkraber, Jin Mao Tower van 420 meter, die eens de hoogste ter wereld was, is inmiddels ook hier ingehaald door nog weer een hoger gebouw.
De tocht is prachtig. De haven van Shanghai is heel langgerekt en ligt geheel langs de Hang Pu rivier, er zijn veel minder insteekhavens zoals bij Rotterdam, dat het met minder ruimte moet doen. Shanghai heeft qua tonnage Rotterdam inmiddels ingehaald en is nu de grootste container- en stukgoed haven ter wereld. Er zijn verschilende werven langs de kant voor zowel grote schepen als binnenschepen.

We zien enkele lng/lpg tankers in aanbouw. Ook een marine gedeelte met vrij moderne schepen ligt open en bloot langs de rivier. Naast de container activiteiten zijn er ook veel andere industriële activiteiten. We varen door naar waar de Hang Pu uitmondt in de Yangtze en maken een draai om de oude vuurtoren en dan weer terug.

Heel indrukwekkend. Op de terug weg wordt het weer behoorlijk heiig. Fijn deze keer toch de tocht te hebben gemaakt, komt er nog een volgende gelegenheid? Wie zal het zeggen.

We zijn een week in Shanghai.

Kees heeft de dag na aankomst een hele dag op SCIP om met diverse mensen van het project waar hij zeven keer vier weken heeft gewerkt te spreken. Goede gesprekken, leuk en goed om de voortgang te zien en de moeilijkheden waar men op stuit. Er is flink bijgebouwd in de afgelopen twee jaren. Vorig jaar zijn er 13 grote productie installaties in bedrijf genomen. Een beperkte uitbraak van NO2 was vorig jaar het ernstigste incident. Geen persoonlijk slachtoffers. Dit jaar kwam door corrosie in een solvent recovery tower 1 tot 2 liter oplosmiddel vrij waarin nog 3 % fosgeen zat. De productie werd direct gestopt, ca 6 mensen werden voor observatie opgenomen maar alles bleek ook voor hen ok. Heel SCIP was die avond in actie het incident is terecht hoog opgenomen. Verder geen persoonlijke ongelukken.

Ook de laatste 6 vierkante kilometer is ingepolderd en klaar voor expansie. Een warmte kracht centrale was alweer in aanbouw. Degussa heeft er een groot complex bijgezet en Dow Chemical toont heel veel interesse.

De uitstekende lunch was op de achtiende verdieping van het nieuwe Ramada Inn Hotel naast het SCIP hotel. Beide lopen goed volgens mijn zegslieden. Ik zet er een vraagteken bij. Wie logeert daar, van alles verlaten?

Mijn gastheer is Mr. Chen, directeur operations, waar het ERC ondervalt. Hij prijst mij weer de hemel in. Verder heet de nieuwe directeur ERC, van het Public Security Bureau, ook Mr. Chen en de deputy directeur heet opnieuw Mr. Chen. Verder Mr. Zhu Bin directeur new projects, Mr. Wu Bin en een nieuwe man van Beijing University. Een uitgebreide lunch met veel toasten, etc. Men miste toch Mrs. Goudriaan. De volgende keer? Moet Geer zeker mee komen.

We lopen de komende dagen veel door de stad, bij het People’s Square en in de buurt van het hotel, we shoppen, eten in allerlei bekende plekjes. Het voelt toch een beetje als thuis komen na de vier weken China tot nu toe.

We bezoeken de bekende juppenwijk Xintiandi waar de oude huisjes zijn gerestaureerd en waar nu heel westers en sjiek gewinkeld en gegeten wordt. Dit is ook de wijk waar het gebouw is waar de Communistische Partij in 1921 is opgericht; voor Kees niet nieuw, voor Geer dit deel van de French Connection wel.

Donderdag aan het eind van de middag besluit Geer toch een chinese jurk te kopen, ‘savonds wordt de stof uitgekozen en uitgebreid de maat genomen, zaterdag avond zeven uur moet Geer terugkomen om te passen en dan zelfde tijd zondagavond is de jurk klaar. Ook weer een hele ervaring. Die twee avonden zaterdag en zondag hebben we een onweersbui boven Shanghai. Het watervalt werkelijk naar beneden, maar na de bui droogt het ook weer mooi op, alleen zondagavond duurt dat wat langer.

Vrijdag staan we vroeg op (wekker gezet) en gaan met de metro naar Shanghai Railway station om nog een dag naar de bekende plaats Suzhou te gaan. Per trein 84 km we hebben de TGV-achtige sneltrein en zijn er in 29 minuten (terug doet eenn gewone trein er 45 minuten over). Bij aankomst zegt de trein dat de buitentemperatuur 39,4 graden is. We nemen het als kennisgeving aan en gaan iets trager dan anders op tocht.

Suzhou is steeds een belangrijke ontspanningsstad geweest dichtbij de vroegere keizerlijke hoofdsteden Hangzhou en Nanjing. Het was ook een heel belngrijk overslag punt bij het "Grand Canal" over de duizenden jaren heen. Daardoor zijn mensen na hun pensioenering daar gaan wonen en ze bouwden er enorme mooie tuinen; de beste in China met veel mooie stenen van kalksteen en veel vijvers. Ze staan binnen China bekent als de mooiste.

We bekijken twee tuinen en een pagode uitgebreid met een rustige lunch ertussenin.

Dan proberen we het oude deel met veel bruggetjes en stroompjes te vinden. Waar dat het beste te zien was, is er niet meer. Het is geheel vernieuwd, winkelcentra, huizen en eettentjes volgens moderne stijl. Niets meer van het oude China. Toch lekker gegeten en we nemen de trein van 20:58 terug naar Shanghai.

Zaterdagmorgen zetten we opnieuw de wekker. Kees heeft afgesproken met Ann Lyy. Zij heeft de eerste periode vaak als vertaalster mee geholpen toen Alex nog niet van de partij was en zij de secretaresse van Mr. Wang was. Contact is steeds gebleven, hoorde in de tussen liggende periode dat ze zou gaan trouwen als ze een appartement hadden gevonden. Bij de zesde keer heeft ze Kees uitgenodigd om haar appartement te bekijken en haar echtgenoot te ontmoeten. Frank werkt bij een jointventure met de Franse telecom company Alcatel. Leuke knaap, zijn engels is wat minder dan dat van Ann, maar goed. Bij het maken van de plannen in januari heeft Kees haar ook geschreven en hoorde dat zij inmiddels een zoon heeft, die moesten we zeker komen bekijken als we in Shanghai zouden komen. Zo gezegd zo gedaan, zateredag tien uur hadden we afgesproken, voor Geer eerste keer om bij een Chinese gezin thuis op bezoek te gaan.

We worden allerhartelijkst ontvangen en krijgen de zoon gelijk te zien samen met de moeder van Frank die meehelpt op de kleine te passen. Ann heeft ca 4 maanden na de geboorte vrij gehad en we horen dat schoonmoeder sindsdien bij hen inwoont om zoonlief te begeleiden. Zij is er nu ruim zeven maanden en is drie keer voor een weekend naar huis geweest. Heel gewoon deze grootmoeder rol in China. Nee papa kon niet meekomen, die had deze rol bij de broer van Frank die een tweeling heeft die overigens al een stuk ouder is. Zeis net zo oud als Geer en papa is net zo oud als Kees. Beiden zijn gepensioneerd papa als prof wiskunde, mama onderwijzeres basis school. Zo leven ze dan met z’n vieren op een twee slaapkamer flat met naar onze begrippen kleine huiskamer, keuken en badkamer. We horen dat de zoon normaal bij Ann en Frank slaapt en moeders heeft de andere slaapkamer. Zo kan het ook en het is heel normaal in China.

Met zijn zessen lunchen we heerlijk in een prima restaurant bij hen in de buurt, Pudong New Area, en daarna ‘smiddags neemt Ann ons mee naar de nieuwe copy markt in de garage van het Science en Technology Museum. De oude copy markt, hadden we al ontdekt, was onder de sloophamer gekomen en was dus verplaatst. De oude sfeer is er toch niet meer.

Daarna naar de Silk King voor Geer en daarna, een naar ons idee, een wel verdiend pilsje. Waarna even later een donderend onweer losbarst. Zondag daarna lekker uitgeslapen en 's morgens en 's avonds allerlei dingen afgemaakt zoals weblog en emails. 's Middags gaan we naar de Chinese opera. We verstaan er niets van, maar zijn erheen gegaan voor de mooie kleren en de zang en muziek. Het is een zoet stuk over een liefde en jade ringen, die gestolen worden en uiteindelijk toch tot het in elkaars armen vallen van de geliefden leiden. Heel erg mooie kleren en het totale gezicht is maskerachtig opgemaakt. Prachtig. De hoge facet stemmen kennen wij helemaal niet. Dat je dat twee en een half uur volhoudt! Hert orkest zit in een klein bakje aan de zijkant: oude Chinese instrumenten.

Maandag mooiehelder, eerste dozen naar post: een groot pak met warme kleren, boeken en cadeautjes sturen we naar Nederland. Dan een ticket voor Ho Chi Min City - Singapore kopen en daarna omdat het weer zo mooi is naar de Jin Mao Tower: 88 verdiepingen en 420 meter hoog. Voor verre uitzichten bleek het nog te heiig, maar de stad en de ontwikkelingen rond Pudong waren goed te zien.

Voor Geer de eerste keer in deze toren. Tussen de 54e en 87e verdieping heeft Hyatt het hoogste hotel ter wereld, ten opzichte van grond nivo, met 555 kamers. De diameter in het centrum is geheel vrij gehouden en vormt een atrium met een diameter van 27 meter. Daar kun je van bovenaf in kijken, een mooi gezicht. Daarna gaan we nog naar een kunstenaars centrum ” Suzhou Creek/Soho/ Loft”, in een oude textiel fabriek. Floor had ons dat aangeraden. De verschillende gebouwen zijn tot kunstenaars ateliers verbouwd. We zien veel galerietjes met moderne Chinese kunst. Kleine galerietjes, maar ook heel grote fabriekshallen die nu museumzaal zijn. Leuk om daar rond te dwalen en te zien hoe kunstenaars hier leven en werken. Het zal ook hier voor de kunstenaars sappelen zijn, denken wij. En we vermoeden dat op een project als dit weinig of geen subsidie zit. Volgens de website zijn hier ook veel buitenlandse kunstenaars, maar die vinden wij niet of nauwelijks. En tot slot hebben we , zoals we ons hadden voorgenomen, ons laatste diner voorlopig in Shanghai in “Southern Beauty”, een heel leuk restaurant in een zijstraat van de Heng Shan Road. Ook in het verleden hebben Alex en Kees deze plek vaak als laatste of als welkom gekozen als er nieuwe experts bij kwamen. Daarna naar hotel, wat dingen afgemaakt en naar de Heng Shan Road op een van de terrassen nog een pilsje gedronken en wat na gemijmerd. De laatste avond in Shanghai voorlopig stemt toch wat weemoedig. Dinsdagmorgen klaar maken voor de reis naar Nanning, nog lunch in klein restaurantje op de hoek met heerlijke dumplings en dan naar het Station. By, by, Shanghai.