99 nachten en daarvan 68 in een hotel, 18 in de trein en de rest elders.
We sliepen 76 nachten op 50 verschillende plaatsen dus gemiddeld 1,5 nacht per slaapplaats.
We hebben 30.194 km afgelegd, dat is 3/4 van de omtrek van de aarde. En daarvan 23.946 km met de trein.
Het was een droomreis:
1. De mensen.
Zóveel verschillende mensen te zien en hoe verschillend die leven, dat gaat verder dan we konden dromen:
De Mongoliërs die in een idyllisch bestaan leven, zo lijkt het althans voor ons buitenstaanders. In zulke mooie, ongerepte steppen, temidden van paarden, schapen en yaks. Zou zo "terug naar de natuur" zijn? Maar ook: hoe verhoudt zich dat tot kunnen overleven in de moderne tijd? Vinden de mensen het net zo idyllisch als wij?
En op andere manier ook idyllische in Tibet: de hele dag met een gebedsmolen rondlopen, moet je je voorstellen. En ook daar de nomaden.
De jonge jongens en meisjes in Rusland, flanerend op straat in supermini en hoge hakken (en niet te vergeten met veel bierflessen). Daarnaast de oude vrouwtjes met hoofddoeken uit grootmoeders tijd.
En dan het overvolle China, althans: wij waren meest in grote steden met heel veel mensen. We herinneren ons van een vorige reis het fietsen door de rijstvelden of kalkrotsen met af en toe een dorpje.
In China ook: altijd lawaai. Zelfs in Tibet op een verstilde plek bij het Nam Tso meer waar je op de bergtop zit en de bergen, lucht en water op je in laat werken, kakelden ze nog in het rond. Gelukkig waren ze na twee uitnodigende gebaren van Kees stil en hielden ze het een half uur vol stil te zijn en ook alleen maar te zitten en om zich heen te kijken.. Toen moesten ze natuurlijk toch weer foto’s maken van elkaar.
De Vietnamezen, tanige mannetjes en vrouwtjes met buiten de stad nog de bekende punthoeden. Ze te zien vissen en in de rijstvelden te zien werken.
Het ijverig bezig zijn met sjouwen, in- en uitpakken van koopwaar, eten koken op allerlei houtskoolvuurtjes en op volle trottoirs zitten te eten van een bakje rijst, bakje groente en vlees. Het in straatjes en markten bij elkaar zijn van groepjes vrolijk kletsende mensen, vaak kaart-, schaak- of andere spellen spelend.
Torenhoge lasten op ruggen, in manden die aan een bamboe stok hangen die als juk dienst doen. Dan de enorme ladingen die op fietsen, motors, mopets en andere vervoersmiddelen worden vervoerd.
Veel vooral felle kleuren van kleding hebben ze aan, hun gezichten zijn vol groeven, ze hebben een gulle lach en dansende en rennende kinderen.
Bij àl die verschillende indrukken van mensen, is één ding héél erg hetzelfde: de ontzettende vriendelijkheid, glimlach en hulpvaardigheid. Een golf van liefde hebben we meegenomen. Ouders en grootouders die met hun kinderen aan de gang zijn. Het contact dat altijd tot stand komt als je iets met of via de kinderen doet, of je elkaar nu een beetje of helemaal niet verstaat – Kees is daar helemaal een kei in.
2. Om de vrijheid te hebben drie maanden de wereld in te trekken van plek tot plek, een wereld die open is. En de bijbehorende opwinding dat we naar al die plekken toe gaan en geweest zijn.
De natuur is een droom op zich. Het ontzettende kale land van Mongolië en van Tibet vanuit de trein en later sommige stukken in de auto. In Mongolië reden we een hele dag en daar kwamen we twee auto’s tegen en verder alleen wat kuddes met hun begeleiders en de ronde gers (tenten). De hoge bergen in Tibet en in China, de kalkrotsen in Zuid-China met de rijstvelden en andere gewassen ertussen of in de zee in de Halong Bay in Vietnam.
De rijstvelden van planten tot oogsten, de terrassen waar de rijst zo prachtig lichtgroen groeit. En de dag na dag terugkerende vlakte met dunne berkenbossen in Siberië. We hebben door dit type reis relatief weinig in de natuur gewandeld. De keren dat we dat deden was fantastisch. Maar het naar buiten kijken en als we met een auto waren af en toe stoppen, maakt toch dat we heel, heel veel natuur gezien hebben.
3. De trein die alsmaar verder rijdt en waarin je eindeloos uit het raam kunt kijken naar die natuur en dorpjes die gepasseerd worden en steden in China.
4. Drie maanden bij elkaar te zijn en daar voortdurend van te genieten. Alles samen mee te maken en met elkaar te delen, dan wilde de een iets meer dit en deden we dit en dan de ander weer iets meer dat en dan deden we dat. En het vulde goed aan: de een had dit uitgezocht, de ander dat. Een niet van tevoren afgesproken maar een al doende ontstane taakverdeling. Elkaar aanmoedigen en aanhoren, gesprekken over het land, de mensen, de politiek en onszelf. Kortom zo droom je het je om samen op reis te zijn zonder gedoe.
5. In Vietnam te zijn waar we in onze jeugd zo druk mee bezig waren en waar we nu toch opnieuw met een aantal zaken harder werden geconfronteerd dan we aanvankelijk hadden gedacht. Overigens merk je bij de bevolking heel weinig van haat of zo. We zien er als Amerikanen uit, maar werden meestal van het begin af aan open benaderd.
6. In zoveel steden in China en Rusland te zijn geweest. Steden waar we nog nooit van gehoord hadden leven nu. Wisten wij veel dat er een leuk oud stadje Pingyao bestaat met nog de hele ommuring in tact. Geer had van Chongqing nog nooit gehoord, terwijl het de grootste stad van de wereld is. Enzovoort.
7. Het zitten op terrasjes als ze er waren. We denken aan het terrasje in Beijing waar we aan het eind van iedere dag nog een pilsje of kopje thee gingen pakken, vlak achter het hotel in een gewone mensen buurt, met ook van alles te eten wat ter plekke bereid werd. En het jonge meisje dat ons daar bediende en waar we een leuke band mee kregen al konden we nauwelijks een woord wisselen. Op een gegeven avond gaf ze ons een briefje: “want to learn English”. Wij tranen in de ogen van vertedering: hoe hard is het leven en welke dromen hebben ze allemaal?
Uit die droomreis van ruim drie maanden pikken we nog een paar bijzonderheden:
· Wat wij bereisd hebben is slechts een postzegel van de landen waar we geweest zijn.
· In China hebben we veel steun gehad van Kees zijn vroegere counterpart Alex Chen en zijn persoonlijke assistente Peggy Wangh. Als er iets was konden we steeds bellen (gelukkig is dit niet vaak nodig geweest). Peggy heeft ook een aantal hotels geregeld in steden voor de company prijs.
· Het was heel leuk weer een dag bij SCIP (Shanghai Chemical Industry Park) te zijn. De collega’s terug te zien en het warme ontvangst. Ook het bezoek aan Ann en haar echtgenoot Frank, haar zoontje en haar schoonmoeder bij haar thuis was verwarmend.
· De miljoenensteden in China. De steden zijn allemaal vol mensen en bedrijvigheid en er wordt overal met een super tempo gebouwd, bewonderenswaardig.
Als we in een provinciestadje uitstapten had het toch altijd nog minstens 2 miljoen inwoners.
In China worden heel moderne gebouwen gebouwd, die net zo goed waar dan ook ter wereld zouden kunnen staan. Vooral in Shanghai en Beijing, maar in andere steden net zo goed. En iedere stad op haar manier heeft van die leuke oude wijkjes waar je door kunt slenteren, kopjes thee drinken in een volksbuurt. Wij blijken dat uren te kunnen doen, iedere keer weer. Terwijl we zodra we in Nederland zijn weer met 2 auto’s naar Geleen rijden op marktdag omdat we zo nodig verschillende boodschappen moeten doen en dan zo efficiënt mogelijk.
Ook in Rusland bijna allemaal miljoenensteden. Daar bouwt men wel modern, maar nog wat bombastisch. Minder de net hierboven beschreven wijken daar.
· De gigantische drukte in het verkeer in de steden van Vietnam en China. In Vietnam viel het nog meer op door de relatief vele bromfietsen en scooters vergeleken met het aantal auto’s. En doordat er t.o.v. China geen 4 – 10 baanswegen en fly-overs zijn, waar het verkeer doorheen wordt geleid en waar voor bromfietsen en scooters benzine is uitgebannen en men op elektriciteit rijdt.
· Wat we al wisten maar wat duidelijker en indringender werd bij het lezen en praten over en het kijken naar waar we reisden: overal en wanneer dan ook in de geschiedenis gaat het over landen en groepen die elkaar bevechten en landjepik doen. In naam van wie dan ook of gewoon omdat het belangrijk lijkt te zijn. Of er nu honderden, duizenden of miljoenen mensen daardoor het loodje leggen, is volstrekt onbelangrijk. Dat staat in schril contrast tot hoe we de mensen hebben zien (samen) leven – zie boven.
Al of niet daarmee samenhangend zagen we de pracht en praal in de vele tempels en kloosters die we bezocht hebben. Dat alles volgens zeggen uit respect voor de godsdienst en voor de religieuze leiders. Dat moet allemaal door het volk zijn opgebracht, vaak in tijden dat de mensen in bittere armoede leefden. Prachtig om te bezoeken daar niet van, maar kritische vragen kwamen soms ook boven.
· Armoede was er veel in Rusland. Maar ook in die leuke voor ons idyllische oude buurtjes in China en Vietnam en op het platteland van Tibet en Mongolië.
· Onze lijven hebben het goed gedaan. Het spannendst was de hoogte, naar en in, Tibet, allemaal goed verlopen. Het ergste was af en toe een beetje diarree, een koortslip of een verkoudheidje. Geen enkele keer hebben we iets hoeven te wijzigen in onze plannen.
· We hebben fantastisch weer gehad. Slechts drie dagen hebben we door regen iets minder kunnen doen. Als er hoog water en overstromingen waren, waren wij net weg of er nog niet. Als het weer slecht werd idem. Het toppunt was Shanghai waar het vier weken achtereen geregend had tot een dag voordat wij aankwamen en toen was het steeds stralend weer, met hoogstens aan het eind van de middag eens een buitje.
· Ook op deze reis weer de communicatiemogelijkheden die onvergelijkbaar zijn met 20 jaar geleden. Van bovenin de Potala, het Boedhistische centrum van Tibet sturen we een sms-je naar de kinderen. En ergens in Beijng lezen we dat het thuis gelekt heeft.
· Samen aan de weblog werken was een leuke deels nieuwe ervaring. [We hebben samen jarenlange ervaring met samen notities en brieven schrijven voor The Hunger Project. Meestal maakte Geer daar de voorzetten nadat we de grote lijnen uitgedacht hadden en Kees ging er fors en soms fundamenteel doorheen en Geer dan nog de puntjes op de i. Nu hebben we vanaf het begin ieder stukken geschreven en de ander vulde dan aan. Kees deed er de getallen en de wat preciezere historische gegevens bij en Geer deed dan de laatste hand. Teamwork ook op dit punt.
Tot slot enkele getallen over de afgelopen 100 dagen en 99 nachten.
Enkele getallen
Slapen
18 nachten in de trein geslapen waarvan een maal, de eerste etappe, twee nachten achter elkaar.
4 nachten op een boot, drie op de Yangtze River en een nacht in de
Halong Bay.
8 nachten in een ger geslapen in Mongolië.
1 nacht in de KLM jet.
68 nachten sliepen we tot slot in hotels.
We bezochten totaal 25 hotels, 6 in Rusland, 3 in Mongolie, 11 in China en 3 in Vietnam en 1 in Singapore.
Totaal sliepen we de 99 nachten dus op 53 plaatsen, gemiddeld iets minder dan twee nachten per plek (1,87).
Op drie plaatsen bleven we wat langer, Beijing, Lhasa en Shanghai, daar sliepen we respectievelijk 8, 8 en 7 nachten in het zelfde hotel totaal 23 nachten
Indien we voor deze drie "corrigeren" dan sliepen we 76 nachten op 50 verschillende plaatsen dus gemiddeld 1,5 nacht per slaapplaats plus de 3 plaatsen waar we 8 nachten verbleven.
Welk stukje aarde
We reisden in een soort ruit, de uitersten van deze ruit waren:
in het westen Geulle NB 50 graden 55', OL 05 graden 45',
in het oosten Shanghai NB 31 graden 14', OL 121 graden 28', slechts 115 graden 43' van de 360 graden
in het noorden Perm NB 55 graden 02', OL 82 graden 57',
in het zuiden Ho Chi Minh City NB 10 graden 50', OL 106 graden 40', slechts 44 graden 12' van de 360
Tevens gingen we in China als een soort speer puntje van Beijing naar Lhasa, Tibet en vandaar uit weer naar Shanghai. Lhasa ligt op NB 29 graden 40', OL 91 graden 15'.
Kilometers
23.946 km reisden we met de trein, ons hoofd transportmiddeel.
Tweemaal werden de onderstellen van de treinen verwisseld bij Brest, de overgang van Polen naar Wit Rusland en bij de overgang van Mongolie naar China.
Eenmaal moesten we van trein wisselen bij de grens van China naar Vietnam (smalspoor in Vietnam).
4.068 km reden we in Mongolië en Tibet in zgn 4WD's in 16 dagen.
1.240 km reden we tijdens de verschillende trips over het algemeen in kleine busjes.
Taxis laten we verder buiten beschouwing evenals de km die we hebben gelopen.
En tot slot hebben we 640 km op de Yangtze gevaren in drie dagen en ongeveer 300 km in de Halong Bay Noord Vietnam.
30.194 km hebben we gericht afgelegd met deze verschillende voertuigen 3/4 van de omtrek van de aarde.
Dat alles hebben we mogen meemaken. Een grote schat.
Nu aan het eind buitelt alles over elkaar heen èn we hebben het allemaal redelijk op een rijtje. Dat laatste mede door het bijhouden van deze weblog. Hadden we geen logboek bijgehouden, dan was het een grote niet uit elkaar te houden brei geweest.
We sluiten af, al kunnen we eigenlijk bezig blijven. Maar dan gaan we de weblog overdoen.
Dank aan allen die ons gevolgd hebben, dat doet goed en was leuk.
No comments:
Post a Comment