Deel 39: Singapore 0810 - 0812

Singapore,aan het eind van onze reis. Het is precies zoals we gehoord hadden, een ultramoderne stad.Met Shanghai en Beijng te vergelijken,maar wat steekt het af tegen wat we in Azië tot nu toe hebben gezien. Zoveel welvaart, zo vlak bij Indonesië, Maleisië en andere ontwikkelingslanden in Azië die er in de buurt liggen. En een smeltkroes van culturen, waarvan Chinezen verreweg de meerderheid: Chinezen 76,7 %, Maleisiërs 14%, Indiërs 7,9% en 1,4% andere nationaliteiten. Overal in de stad zie je dat dingen in vier talen geschreven zijn: het Chinees, Engels, Maleisisch en Tamil (Indiaas).
Een stad die vooral op financiën en handel drijft.
De stadsplanning is al in 1819 door de hier bekende Sir Stamford Raffles ingezet: commercieel district, regeringsdistrict en voor de verschillende bevolkingsgroepen waren verschillende districten bedacht. Raffles wordt dan ook nu nog geëerd met standbeeld, vernoeming van straten, plaza en hotel.
We komen vrijdagmiddag aan en gaan zondagavond weer weg. We slapen in het mooie Sheraton hotel, het sjiekste van de hele vakantie, voor de zogenaamde “hot rate” omdat Mark bij Sheraton werkt. Het hotel ligt twee stappen lopen van de metro, die je in Singapore overal gemakkelijk heenbrengt en die heel ruim en wederom modern is opgezet: roestvrijstaal, marmer, enz. De aankomstdag gaan we naar het Raffles square met de metro. Daar zien we gelijk de grote gebouwen (ongeveer 68 verdiepingen hoog tellen we) de bekende plaza van de Japanner Kurokawa Kisho. We lopen wat langs de waterkant van de Singapore rivier tot het donker wordt, drinken een pilsje aan het water bij een van de vele terrassenr van de oude lage huisjes die er romantisch tussen de hoge gebouwen staan, bewonderen dan over het water heen het nieuwe het “Esplanade Theateraan de Baai”. Dat is werkelijk een geweldige architectonische vondst. Vanuit de verte lijkt het eerst heel raar, het lijkt het meest op een schildpad. Maar het is een raamwerk van rvs staal met rvs stalen vierkantjes van een halve meter bij een halve meter. Deze plaatjes zijn op verschillende maniere in driehoeken gebogen en op een klein deel vlak gehouden, zodanig dat je bij verschillende invalkshoeken en met verschillende lichtinval wisselende vlakken ziet. ’s Avonds schitteren op een aantal punten van de driehoeken blauwe lichtjes. Moeilijk te beschrijven, misschien zegt de foto meer.

Door het raamwerk heen zie je het van licht hout geconstrueerde binnengebouw. Al kijkend herinnert Geer zich het gebouw uit de architectuurlessen of atlas. Thuis gauw opzoeken wie de architect ook weer was. (NB. Het blijkt een bekend gebouw, in diverse boeken en in de les behandeld: van Michael Wilford & Partners in ass. met DP architetcs) uit 2003.
Ook een van de volgende dagen lopen we nog rond in dit supermoderne gedeelte van de stad. Een stad als andere supersteden. Leuk om door te lopen, zeker met het heerlijke weer van 30 graden of meer. We zien mooie gebouwen. Vooral het waterfront is mooi. De eerste avond gaan we in een door de gids aanbevolen restaurant eten. Dat is op de ongeveer 30e verdiepingvan het Pan Pacific Hotel, waar boven op het rechte gebouw een rond restaurant is gebouwd. Het draait niet rond, maar je kunt wel helemaal rondlopen en de stad van alle kanten bekijken.

Naast het moderne gedeelte wandelen we in de Arabische, Indiase en Chinese wijk rond. Dat is het andere Shanghai, met oude straatjes, allerlei handel op straat, met moskees en tempels (Hindoe en Chinees Boeddhistische).
In de Arabische wijk zien we anders dan de naam doet vermoeden meer Chinese en Indiase en Indonesische of Maleise mensen dan Arabische. We stappen uit de metro en gelijk zien we veel kramen. We lopen naar waar de stadswandeling uit de gids start. Daar is een grote winkelstraat met daarin naast elkaar de Chinees-Boeddhistische Kwam In tempel en de Hindoestaanse Sri Krisnan tempel. In deze laatse is net een “dienst” (noem je dat zo bij Hindoes?) aan de gang: mannen in blote bovenlijven zingen met zware stemmen bij het altaar, het publiek heeft wierookstokjes in de hand en buigt eerbiedig. Dan gaat een bel en komt de “hoofd”man naar buiten en geeft iedereen een klopje en iets met een lepeltje. Wij doen een stapje naar achteren: het lijkt veel op iets als avondmaal.

In de wijk zijn ook drie moskees. Bij de grootste moskee die in het “Malay Heritage Centre” is gelegen, is er net een feest aan de gang/ in voorbereiding ter gelegenheid van 42 jaar onafhankelijk Singapore. Net als elders in de stad overigens, de hele week is het feest. Veel spandoeken en vlaggen in en rondom de grote moskee. Het valt ons op dat op de banners veel staat over met verschillende culturen in vrede samenleven.
Verder is het er gewoon leuk om rond te lopen. De huizen zijn niet groot, maar niet slecht.

In de Indiase wijk is net als in de Chinese heel veel handel. Veel grote superstores uit de 30-tiger jaren, overdekte en open markten en weer veel winkeltjes en stalletjes daarvoor in de straatjes en straten.

Het is in die wijken inderdaad het oudere Singapore. Maar wij vinden het allemaal wel moderner en westerser aandoen dan wat we verder deze vakantie gezien hebben (Shanghai en misschien ook Beijng uitgezonderd). Het toppunt is de gloednieuwe tempel in de Chinese wijk waar we op de 2e avond toevallig tegen aanlopen: héél groot, heel modern materiaal, zo schoon als je nog nooit een tempel hebt gezien. Heel mooi, dat wel. We kunnen hem niet in de gids vinden en dat is logisch als Kees leest dat hij pas in mei van dit jaar geopend is. Later zien we ook affiches vand deze tempel in de metro.

We vragen ons wel af of we alles wel zien: zijn hier geen shanty towns? Waar wonen al die gast arbeiders uit Maleisië, Bangladesh en Java? Waar wonen de armere bevolkings groepen? Die hierheen worden gehaald voor het goedkope werk? We zien diverse bureaus/ autos die ervoor zijn om leenkrachten te werven in diverse landen. Aan behuizng zien we in de metro van en naar het vliegveld langs buitenwijken komen, heel erg veel hoge en minder hoge woonflats, maar die zien er over het algemeen toch goed uit. Of is Singapore zo rijk dat iedereen goed woont? We weten wel dat er al jarenlang vanuit de regering veel aandacht voor onderwijs, gezondheidszorg en de sociale sector is.

We eten in de Chinesewijk nog een keer hot-pot. Daar was in Shanghai en verder niet meer van gekomen. Nu toch nog.

De dag van vertrek wandelen we nog een keer bij daglicht door de moderne wijken en drinken we nog koffie in het Raffles-hotel, waar iedere toerist geweest moet zijn. Een zeer groot koloniaal hotel. Het doet Kees denken aan vergelijkbare hotels, o.a. in Kampala het Spike hotel, en andere in Nairobie en Mombassa. Ook de Chinese wijk hadden we nog niet bij daglicht gezien, dus daar besluiten we de ruim 2 dagen Singapore. Geer neemt er nog een laatste massage. In het Food Centre vlakbij het hotel eten we nog heerlijk vis in een van de vele stalletjes.
En dan vertrekken we met de metro naar het vliegveld.