Deel acht: Irkutsk en het Baikal meer 0518 –0522

Het Baikalmeer
Het Baikal is een heel merkwaardig meer. Het ligt als een soort banaan in Siberië van Noord naar Zuid. Het is het grootste zoetwater meer in de wereld en ook het diepste en bevat ca 20% van de wereld zoetwater voorraad. Het meer is 636 km lang en varieert in breedte van 20 tot 80 km. De diepte is 1637 meter. Het water oppervlak ligt 450 meter boven zeeniveau. Het is 50 à 25 mllioen jaar oud, gegevens variëren;het is een slenk, de bodem daalt nog steeds. De laatste grote aardbeving hier was in 1959, 9,5 op de schaal van Richter, met het epicentrum in het Baikal meer. Een gedeelte van het meer, het midden, is toen negen meter dieper geworden. 336 rivieren in de omgeving wateren af in het Baikal meer en één rivier stroomt het meer uit, de Angara river. Zij loopt eruit in het zuidwesterlijke puntje richting Irkutsk en buigt dan later naar het noorden waar ze uitloopt in de Poolzee. De afstand van Irkutsk naar het meer is 65 km.

Ecologisch is het meer bizonder: het heeft een groot aantal planten en dieren die alleen daar voor komen. O.a. de zoetwater zeehond, een vis de Omul die levende jongen voort brengt en tot ca. 30 cm uitgroeit, de smaak is prima: goed stevig wit vlees. Ook een visje van ca. 10 cm dat voor 80 % uit olie/vet bestaat, de golomyanka. Zoals de gids zei: “Als je het in de pan gooit is er na even alleen nog een plasje olie over”. De paarse charoiet steen wordt alleen hier gevonden. Ook zijn er veel kleine diertjes die het water bizonder schoonhouden. Door de lage temperatuur ook in de zomer bevat het water veel zuurstof. Het wordt ’s zomers niet warmer dan 15 graden en is van december tot april met drie to 20 meter ijs bevroren. Waar het meer uitstoomt in de Angara rivier blijft het ook in de winter open.

Omgeving Baikalmeer
We sliepen twee nachten in Hotel Baikal, hoe bedenk je zo’n naam. Eerste dag met gids de omgeving verkend, o.a. het museum waar we bovenstaande wijsheid vandaan hebben, het dorpje Listvyanka dicht bij de uitstroom van de rivier, de markt met veel typische Baikal vissen die gerookt werden en een stukje kiezelstrand.

Men kent hier ook wat men noemt het Shamanisme, de Shamaan waar de plaatselijk bevolking in gelooft met 55 goede goden en 45 slechten goden en daar naast ruim 100 spirits, etc. Onze gids is een meisje van ca. 24 jaar die Engels en Chinees studeert en haar engels zeer goed spreekt - heeft o.a. een half jaar via een uitwisseling in Wasington State haar engels kunnen oefenen. Zij studeert op een scholarship die de 25 besten aan de Universiteit van Irkutsk krijgen (de universiteit heeft 50.000 studenten). Zeer clevere dame dus. De volgende dag zijn we met zijn tweёen via het dorpje langs het meer getrokken, prachtige vergezichten, bij een temperatuur van 24 graden.

De overkant van het meer met bergen tot 2000 meter bevatten nog veel sneeuw, we hadden ook begrepen dat een maand geleden het meer nog bevroren was. Verder nog naar een piek gelopen die zowel uitzicht op het meer gaf als uitzicht op de uitstromende rivier de Angara, gaf. Prachtige bloemen, knalblauw.

Eind middag 17:30 werden we opgehaald en reden we naar Irkutsk in 1,5 uur en namen, jawel jullie lezen het juist, onze intrek in Hotel Irkutsk.

Irkutsk

Zondagavond liepen we op zoek naar een eetplekje wat in het regeringscentrum rond in de miezerregen. De stad lag er wat verlaten bij waardoor de grootte van veel gebouwen nog eens werd benadrukt. Enorme lelijke Stalinistische gebouwen aan enorme pleinen; heel geschikt voor een parade maar absoluut niet gezellig.

Vonden vrij gauw een voortreffelijke Japans Sushi restaurant waar we heerlijk hebben gegegeten. Geeft me de gelegenheid om op te merken dat je in heel Siberië alles kunt krijgen en dat ook hier mn. de Japanners, Chinesen en de Italianen hun weg weer hebben gevonden. Ook de Turken met kabak kom je op veel plaatsen tegen. Maandag en dinsdag verder van de stad genoten, we ontdekten gauw het oudere stads gedeelte met veel gezellige straten, druk. Ook het bezoek aan de Markt was mooi, zoals de vroegere hallen in Parijs, groente, fruit en plantjes van tomaten etc. in het buiten gedeelte.

De markt binnen biedt vooral verse vis en gerookte vis, vleesafdeling (rund, varken en kip gescheiden), en daarnaast kaas en andere zuivelproducten. Het was een enorme bedrijvigheid. Konden enkele leuke foto’s maken met medewerking.

Buiten op straat doen de huizen ook aan Parijs denken vele zijn ook 50 tot 100 jaar oud. Ook nog een grote boekwinkel in gelopen; deze had nog geen engelse afdeling. Verder wordt het straat beeld overheerst zoals eerder gezegd door goed modern geklede jongedames en jongens die er meer bij lopen in te grote broek en hemd. De dames over het algemeen in super mini.

Buiten op straat doen de huizen ook aan Parijs denken vele zijn ook 50 tot 100 jaar oud. Ook nog een grote boekwinkel in gelopen; deze had nog geen engelse afdeling. Verder wordt het straat beeld overheerst zoals eerder gezegd door goed modern geklede jongedames en jongens die er meer bij lopen in te grote broek en hemd. De dames over het algemeen in super mini.

Decembristen
Dinsdagmorgen hebben we ook het museum in noord Irkutsk van de decembristen opgezocht.
Dit zijn een groep adelelijke opstandelingen geweest die in december 1825 een coup hebben gepleegd tegen de Tsaar om Rusland meer democratische te krijgen. Zij hadden na de oorlog met Napoleon door gekregen dat Rusland niet was verslagen door de Fransen door de inzet van de gehele russuche bevolking inclusief de lijfeigenen van de vele adellijke lieden. Dit was een oorlog geweest van natie tegen natie. Zij vonden dat Rusland moest veranderen en de lijfeigenen (slaven) meer vrijheid konden krijgen.
Het establishment was dermate onthutst dat deze opstand uit eigen kring kwam en vond dat zo gevaarlijk dat zij zwaar werden gestraft. Enkelen terdood veroordeeld, de meesten 30 jaar Siberie. Zij werden van al hun adellijke titels gestript. Na negen jaar gevangenis, geketend in zilvermijnen werken, kregen zij bij de volgende Tsaar wat meer vrijheid en mochten in de omgeving van Irkutsk gaan wonen. Hun vrouwen waren hen vaak vrijwillig gevolgd. Na 1917 hebben de communisten de decembristen min of meer geaccepteerd omdat zij de eerste opstandelingen waren.